Nije zgore pomenuti da je, pored ove crkve, Korunović na području Slovenije podigao još dve crkve - u Mariboru i Celju. U to vreme, davne 1930. godine, u Ljubljani nije postajala nijedna adekvatna pravoslavna crkva. Pravoslavni vernici i žitelji Ljubljane imali su potrebu da dobiju svoj hram. Tome je pomogla i Ljubljanska opština, o čemu svedoče reči tadašnjeg predsednika opštine Ljubljane: "Dali smo pravoslavnoj crkvi najlepše mesto. Neka vide stranci da nerazdeljiva jugoslovenska kraljevina uistinu počinje još od naše bele Ljubljane, i da su braća za navek zbratimljena." "Najlepše mesto", kako je rekao tadašnjo ljubljanski gradonačelnik Puca, je svakako park Tivoli, koji je zaista predivno i najlepše mesto u pravom smislu u celoj Ljubljani. Park Tivoli se nalazi u neposrednom središtu ovog grada, a samim tim i ovaj pravoslavni hram.

Ovaj tip sakralne građevine je tipičan srpsko-vizantijski stil sa osnovom u obliku razvijenog upisanog krsta i sa pet kupola. Crkva je visine 32.5 metra, a prečenik kubeta je 4.5 metra. U celini je izgrađena od armiranog betona. U vizuelnom smislu podseća na Gračanicu sa prostora Kosova i Metohije, no ne predstavlja njenu repliku. Pre bismo mogli reći da je arhitekta Korunović bio inspirisan njome. Ovo je ujedno, pored Mariborske Lazarice, najveća sakralna građevina ovog autora. Na ulazu u ovaj hram se nalazi lučna niša sa rozetom u sredini i sa parovima polustubova. Korunović je, kao i na prethodnim crkvama, naglašavao krakove upisanog krsta. Na severnoj i južnoj strani priprate podignute su dve osmostrane kupole, analogno kupolama na bočnim stranama oltara. U centralnom delu naosa nalaze se četiri masvina stuba.

Svih pet apsida sa spoljne strane su sedmostrane, a sa unutrašnje polukružne. Trodelni oltarski prostor je razvijen, a postoji i hodnik koji opasuje unutrašnji zid apside, što je neočekivano i u pravoslavnoj arhitekturi netipični recidiv deambulatorijuma.

Arhtiekta Korunović je uradio i nacrte za ikonostas, ali nikada nije realizovano. Crkva je završena 1936. godine i predstavlja jednu od najbolje očuvanih Korunovićevih crkava. Izbegla je sudbinu rušenja koje su doživele crkve u Mariboru i Celju samo iz razloga što su Ljubljanom 1941. godine upravljali Italijani, a ne Nemci. Crkva i danas postoji, krasi ovaj deo slovenačke prestonice i odiše svojim svojstvenim duhom.

Izvor: AG Arhitektura; Kadijević, A., 1996. Momir Korunović. Beograd: Republički zavod za zaštitu spomenika kulture
Foto: Goran Anđelković
Preuzeto sa: AG Arhitektura | AG Architecture - Goran Anđelković